اینو یکی از بهترین دوستام واسم فرستاده (شاید بگید قدیمیه ولی من باهاش حال میکنم. مثل حافظ که هنوز خیلیا باهاش حال میکنن):

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را

او که هرگز نتوان یافت همانندش را

منم آن شاعر دلخون که فقط خرج تو کرد

غزل و عاطفه و روح هنرمندش را

حفظ کن این غزلم را که به زودی شاید

بفرستند رفیقان به تو این بندش را:

"منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر

بین گیسوی تو گم کرد خداوندش را"

مخلص همه دوستان...